Arundhati Roy – Ministerstwo niezrównanego szczęścia

Arundhati Roy to autorka powieści „Bóg rzeczy małych”. Powieść zyskała międzynarodowy rozgłos, przede wszystkim ze względu na poruszane w niej palące kwestie równouprawnienia kobiet i ich obecności w przestrzeni prawnej, społecznej i kulturowej. Po prozatorskim debiucie Arundhai Roy opublikowała kilka książek publicystycznych–w Polsce ukazały się m.in. „Algebra bezgranicznej niesprawiedliwości” oraz „Indie rozdarte”. Poświęciła się działalności społecznej, stała się znaną i wpływową aktywistką, „zaciekle walcząc o duszę Indii”. Autorka  płomiennych artykułów i  politycznych esejów.

Ostatnia jej powieść “Ministerstwo niezrównanego szczęścia” była głównym tematem leżajskich klubowiczów na marcowym spotkaniu

„Nie jest to łatwa lektura, to trzeba zaznaczyć od razu na początku. Wymaga to od czytelnika maksymalnej uwagi, by śledzić błyskawicznie zmieniające się scenerie, postacie, drobiazgowe opisy i szczegółowe opowieści następujące jedna po drugiej. Warto także jeszcze poznać realia Indii i fakty z historii: uniezależnienie się od Wielkiej Brytanii i uzyskanie niepodległości po II wojnie światowej, a po tym – dramatyczny podział na Indie i Pakistan oraz łączące się ze wszystkimi tymi wydarzeniami pogromy, wojny, niepokoje społeczne, religijne tarcia. Na pierwszy plan powieści Arundhati Roy wysuwa się spór o Kaszmir, prowincja, do której rościły sobie prawo Indie i Pakistan. Struktura książki, choć sprawia wrażenie chaotycznej, przypadkowo pozszywanej i słabo uporządkowanej – w rzeczywistości jest jednak przemyślana i konsekwentna, a broni się przede wszystkim ze względu na literacki talent Arundhati Roy. Siła jej opowieści jest nieodparta. Autorka kocha Indie i pisze o nich całym sercem, wykrzykując ból, gniew oraz swoją niezgodę na stan rzeczy w swoim kraju. Widać tu jak na dłoni temperament społecznej aktywistki, którą niepokoi wiele kwestii, wśród nich wielkie polityczne, religijne i społeczne zróżnicowanie Indii, by nie powiedzieć – rozdrobnienie. To wywołuje konflikty i oddala wizję stabilizacji” – Joanna Kapica-Curzytek